🎭 De Regisseur en de Vakman

Een les over eigenaarschap, vertrouwen en vakmanschap

Het was maandagochtend, klokslag 08.30 uur. De vaste stoelen in de vergaderruimte vulden zich zoals altijd met koffie, overlegnotities en de bekende gezichten. De Professor zat zoals altijd in het midden. Zijn blik ging rustig van gezicht naar gezicht. Hij zei nog niets.

Toen iedereen zat, knikte hij.
“Laat me vandaag beginnen met een verhaal,” zei hij.

“Stel je een theater voor. Een toneelstuk, met grote ambities. De regisseur en de vakman staan samen aan de basis. De regisseur zorgt dat de planning klopt, de scèneovergangen soepel verlopen, de decorstukken op tijd zijn. En de vakman? Die bouwt met zijn handen, met precisie. Wat hij maakt, móet kloppen – het publiek ziet elke fout.”

De groep luisterde.
“Maar nu gebeurt er iets geks,” ging De Professor verder.
“De regisseur loopt vaker zelf het toneel op, pakt de schroevendraaier, schuift de decorstukken. En de vakman? Die blijft in de coulissen hangen, een beetje afzijdig, alsof hij bang is dat zijn werk wordt bekritiseerd.”

“Niemand heeft iets fout gedaan,” zei hij zacht. “Maar het stuk loopt wél gevaar. Waarom?”

Er viel een stilte. Iemand mompelde: “Omdat niemand echt op zijn plek staat?”

“Precies,” knikte De Professor.
“De regisseur moet durven regisseren. Hij moet prioriteiten stellen, ingrijpen als het misgaat, en het overzicht houden – ook al betekent dat soms dat hij impopulaire keuzes moet maken. En de vakman moet zijn hal weer terugpakken. Niet wegduiken achter het scherm, maar midden op het toneel staan en zeggen: ‘hier ben ik, dit is mijn werk en ik sta ervoor’.”

Hij keek naar Erik en Hans-Willem.

“Erik, jij bent BB. Jij bent de regisseur. Je hebt het overzicht, je plant de scènes. Jij zorgt dat de hal en HPP weten wat ze doen en wanneer. Jij hangt het weekschema op, jij checkt op donderdag of de week gehaald wordt.”

“Hans-Willem, jij bent de vakman. Jij bent de hal. Je weet wat werkt. We vertrouwen jouw oordeel. Maar dan moet je wel in de hal zijn, zichtbaar, leidend. Zeker als HPP daar ook aan het werk is. Dat is jouw domein.”

Toen stond De Professor op, liep langzaam naar het whiteboard en tekende een eenvoudig schema.

“En dit,” zei hij, “is het script.”

“Bij de aftrap van een nieuwe serie levert engineering een aangepast GA aan – op basis van wat we de vorige keer geleerd hebben.

Het team kijkt: is dit uitvoerbaar? Wat zijn de risico’s? Moeten we nog iets aanpassen?

Als we het eens zijn, krijgt de klant zijn GA. Het is niet zomaar een tekening. Het is ons gezamenlijke script. En dan begint de uitvoering – volgens planning, volgens regie, volgens vakmanschap.”

Hij draaide zich om.
“En weet je wat het mooie is? Na de uitvoering kijkt het team samen terug: wás dit het juiste script? Waar kan het beter? Pas als het drie keer achter elkaar klopt, noemen we het standaard. Tot die tijd? Zijn we in ontwikkeling.”

Hij pauzeerde.
“We zijn dus geen uitvoerders van plannen. We zijn de regisseurs én de acteurs van een steeds beter wordend script. En alleen als iedereen zijn plek pakt, wordt het ook een goed stuk.”

🌱 Reflectievragen voor het overleg

• Voel jij je nog regisseur of uitvoerder?
• Durf jij het script te herschrijven als het beter kan?
• Welke scène in onze werkweek moet scherper geregisseerd?
• Waar lopen we nog weg van onze rol – en wat kost dat ons?