📖 De Waterproef – een project met vragen

🧩 Deel 1 – De opdracht

Het begon met een ogenschijnlijk simpele taak: “Geef de planten water.”

Sophie, projectmanager van een intern verbetertraject, moest even lachen toen ze deze metafoor hoorde aan het einde van de eerste trainingsdag. Ze voelde zich soms meer tuinier dan leider. Alles liep anders dan gepland. Deadlines verschoven, mensen doken onder, iedereen had zijn eigen interpretatie van “projectresultaat.” Niets voelde als controle. Meer als overleven. 

Die avond dacht ze: Wat als ik écht een plant moest water geven – wat zou er allemaal fout kunnen gaan?

En toen verscheen hij weer...

👤 De verschijning

“Je denkt te praktisch, Sophie.”

Ze draaide zich om. De stem kwam van een man in een beige jas, leunend tegen een kast in haar studeerkamer. Ze kende hem als "de Professor".

“Ik weet dat jij dat water zou geven. Maar zou je ook het project goed managen?”

📌 De vragen

• “Wat is eigenlijk het doel van jouw project?”
• “Wie weet hoeveel water er nodig is?”
• “Wie bepaalt wanneer het ‘af’ is?”
• “Wat is het verschil tussen opdracht en verantwoordelijkheid?”

“Een opdracht geef je. Verantwoordelijkheid neem je.”

📓 De uitdaging

De volgende ochtend schreef Sophie in haar notitieboekje:

“Mijn project is een tuin. Maar ben ik dan verantwoordelijk voor het water, de gieter, het tijdstip, de controle? Of laat ik het los?”

Ze keek op en vroeg in stilte:
“Professor, wat is het geheim van een goed project?”

“Stel betere vragen. Niet alleen aan je team. Aan jezelf.”

🧠 Deel 2 – De vergaderschaduw

De volgende ochtend: teamoverleg.

“Ik dacht dat dit al klaar zou zijn.”
“Mijn andere taak liep uit.”
“Ik dacht dat we dat pas volgende keer zouden doen.”

Niemand was boos. Maar het overleg voelde als een toneelstuk waarin iedereen een ander script las.

Terug op haar kamer hoorde ze weer de stem:

“Je gaf ze de taak: geef water. Maar vroeg je hoe vol hun gieter was?”

Communicatie is geen zenden – het is afstemmen.

📈 Deel 3 – Het gesprek met de opdrachtgever

De klant was beleefd, maar gespannen:

“Ik zie inzet, maar geen grip.”

“Ik zie geen koers.”

“Het loopt niet zoals beloofd.”

Later, alleen, hoorde ze opnieuw de stem:

“Dan is het geen project, maar een droom. En jij wordt afgerekend op de illusie van controle.”

🪞 Deel 4 – De interne confrontatie

Haar manager zei:

“Ik krijg signalen dat de projectrapportages niet compleet zijn.”

“En de financiële doorloop ontbreekt.”

Sophie verdedigde zich:

“Ik was bezig met het team, de sfeer…”

Maar haar manager was helder:

“Jij bent projectleider, geen projectuitvoerder.”

Later die avond:

“Ik voel me falen.”

“Omdat je dacht dat je alles alleen moest kunnen.”

✅ Deel 5 – De afronding

De oplevering was sober. Geen confetti, maar tevredenheid.

“Je bleef eerlijk, ook toen het lastig werd. En uiteindelijk staat er iets goeds.”

Die avond:

“Ben ik nu projectmanager?”

“Dat was je al. Nu weet je het zelf ook.”

🌱 Reflectie voor jou als lezer

• Heb jij het idee dat mensen in jouw project weten wat jij bedoelt?
• Waar ligt voor jou de grens tussen controle en regie?
• Laat jij zien wat er wél gebeurt – of laat je je afrekenen op wat er nog niet is?
• Wat zou jij tegen de opdrachtgever hebben gezegd?

👉 Volgende verhaal: “De accountmanager die struikelde over succes” (binnenkort)